Z Panią Hanią na słodko.

W miesięczniku "Kurier Warszawski" redaktor naczelny Paweł Ludwicki przeprowadził wywiad z Hanną Gronkiewicz Waltz.

PL: Porozmawiajmy o mieście, którego jest Pani Prezydentem, jak warszawiak z warszawiakiem. Jest przecież Pani rodowitą warszawianką...

HGW: Tak, urodziłam się w Warszawie, tutaj kończyłam szkoły, studia. Całe moje życie osobiste, zawodowe związane jest z naszym miastem.

PL: Dlatego chciałbym, byśmy dzisiaj nie rozmawiali o problemach stolicy, o sztuce zarządzania nią, o kłopotach z tym związanych, ale o czysto prywatnych odczuciach, wspomnieniach...

HGW: Słucham zatem...

PL: Pani Prezydent, z jakimi miejscami w Warszawie łączą Panią najtrwalsze wspomnienia?

HGW: Najtrwalsze są zawsze te z dzieciństwa. Moje łączą się z Parkiem Ujazdowskim. To właśnie tam, ledwo co nauczona jazdy na rowerze, rozpędzona – wpadłam na ławkę i dotkliwie się potłukłam... Zresztą Park Ujazdowski towarzyszył mi i w latach późniejszych. W czasach studenckich, na Placu Na Rozdrożu, czyli tuż przy parku, codziennie wsiadałam do autobusu 182. Później w tym samym parku spacerowałam z dzieckiem. I tak jakoś wychodzi, że Park Ujazdowski to taki ważniejszy kawałeczek Warszawy w moich wspomnieniach.

PL: Pozwoli Pani Prezydent, że teraz trochę standardowo... Pani ulubiony teatr, sala koncertowa, kino, kawiarnia?

HGW: Teatr? Hm, chyba Teatr Wielki. Tak, Wielki to moja ulubiona scena. Co do sali koncertowej, to przecież – poza Filharmonią – nie ma o czym mówić. Kino? Skarpa! Szkoda, że już go nie ma, wielka szkoda. Cóż, takie czasy, takie wymogi ekonomii. Kawiarnie, które najbardziej lubiłam, też już nie istnieją. A były naprawdę fajne. Świtezianka na Marszałkowskiej przy placu Unii Lubelskiej. Krokodyl na Starym Mieście...

PL: Dzisiaj restauracja Gesslera...

HGW: No właśnie... Ach, no i oczywiście stary, sprzed remontu, Bristol. Każdy, kto wtedy studiował, odwiedzał kawiarnię w Bristolu i Harendę, jakże mogło być inaczej!

PL: Jak sama Pani powiedziała, w Warszawie żyje się szybciej. Pani musi żyć szczególnie szybko, wszak jest bardzo związana z naszym miastem, na co dzień żyje Pani jego stołecznym pulsem. Gdzie Pani znajduje chwile wytchnienia?

HGW: Dodajmy, bardzo rzadkie chwile...

PL: Oczywiście. Gdzie zatem może Pani sobie pozwolić na odrobinę kontemplacji?

HGW: Oczywiście tam, gdzie obecnie mieszkam, czyli w gminie Wawer. Odpoczywam – czy też jak kto woli, znajduję chwile wytchnienia – w lesie. Mieszkam wszak w bezpośrednim sąsiedztwie Mazowieckiego Parku Krajobrazowego...

Źródło: link do strony.

Takich wywiadów to Pani Prezydent mogłaby udzielać i kilkanaście miesięcznie. Co tam tłumaczyć się ze swoich działań, czy jakiś obietnic wyborczych, lepiej porozmawiać o tym jak "na co dzień żyje Pani jego stołecznym pulsem".